کاش...

کاش ترسی نداشتم از انکه کسی خلوتم را برهم زند.کاش ترسی نداشتم از انکه کسی به  

 

حریم خلوتم تجاوز کند.کاش خجالت نمی کشیدم از انکه کسی اشکهایم را ببیند.کاش من بودم  

 

و خلوتم .کاش من بودم و تنهاییم وانگه در اغوش تنهایی در پناه خلوتم اندوه از دل می زدودم

                                                      

                                                     می گریستم

                                                     

                                                     می گریستم

لک لک بی پناه

  ای مانده در ویرانه ی رویا امروز را دریاب این آخرین فرداست... 

 

منو سایه ام...

 

 

من و سایه ام 

بازهم 

راه خواهیم رفت 

و من 

برایش فلب خواهم دوخت 

چشم خواهم کشید 

کفش خواهم خرید 

دستهایش را..  

رنگ خواهم زد 

من و سایه ام 

باز هم 

راه خواهیم رفت 

خواهیم خندید 

خواهیم گریست  

و من برایش  

سایه بان خواهم بود

 

خنده ای برای روز مبادا

بخند 

و بیهوده بر این انتظار مباش 

که دنیای عبوس من 

به رویت بخندد! 

بخند 

تنها بخند 

تا نگریسته باشی 

این اشک ها روزی تمام می شوند 

و تو می مانی 

که در روز مبادای موعود 

آتش آن جهنم را 

از کدام چشمه خاموش کنی! 

 

                                                                          فراز طهماسبی

وااااااااااااااااییییییییییییی

  واییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی خدای من ۴۰چراغ باز شد......... 

   بهترین خبری بود که این هفته شنیدم 

   تبریک می گم به همه ۴۰چراغ خونا.... 

   فقط امیدوارم دیگه بسته نشه....

باید فراموشت کنم

باید فراموشت کنم چندیست تمرین میکنم  

من می توانم! می شود! آرام تلقین میکنم.  

حالم، نه، اصلآ خوب نیست... تا بعد بهتر می شود!!  

فکری برای ِ این دل ِ تنهای ِ غمگین میکنم.  

من می پذیرم رفته ای،  و بر نمی گردی  

همین!  

خود را برای ِ درک این، صد بار تحسین میکنم. 

 کم کم ز یادم می روی، 

 این روزگار و رسم اوست!  

این جمله را با تلخی اش  

صد بار تضمین میکنم.  

 

 

 

پیرمرد عاشق

 

 پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و   آسیب دید.عابرانی که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند.

  پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: «باید ازت

  عکسبرداری بشه تا جائی از بدنت آسیب و شکستگی ندیده باشه.»

  پیرمرد غمگین شد، گفت عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست.

  پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند.

 زنم در خانه سالمندان است. هر صبح آنجا می روم و صبحانه را با او می خورم.

 نمی خواهم دیر شود!

 پرستاری به او گفت: خودمان به او خبر می دهیم.

 پیرمرد با اندوه گفت: خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد. چیزی را متوجه نخواهد  شد!

 حتی مرا هم نمی شناسد!

 پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روز

 صبح برای صرف صبحانه پیش او می روید؟

 پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت: اما من که می دانم او چه کسی است...! 

خداوکیلی دیگه پیدا می شه همچین شوهر ماهی..؟؟!!